
امروز در روزنامه ی اعتماد ملی مقاله ای با این عنوان آمده بود:
احمدها حلاليت ميطلبند!!
و در قسمتی از آن نوشته بود:
درست در همين ماهي كه گذشت دو تن از اهالي سياست به همان رسمي كه رئيسجمهور اصولگرا پيش از سفر به مكه تريبون در اختيار گرفت و از ملت طلب حلاليت كرد، آنها نيز تريبون در اختيار گرفتند و حلاليت طلب كردند بدين ترتيب پس از محمود احمدينژاد دومي احمد جنتي بود و سومي احمد توكلي كه جمله اين سياستمداران همنام و همانديش در اقدامي هم شكل، حلاليت طلبيدن در عرصه سياست را به رسمي شگرف بدل ساختند و شايد اين نخستين بار بود كه كسي در كسوت امامجمعه، حلاليت طلبيدنش از ملت و برشمردن نكاتي كه خود را مشمول بخشش و عفو از سوي ملت ميدانست، چنين خبرساز شده بود.
اگرچه اين رسم نابي است كه معمولا آنكه طلب عفو ميكند در سنت و عرف و مذهب از خضوعي والا برخوردار است كه ديگران به همان رسم نابي كه در سنت و عرف و مذهب است بيآنكه خم به ابرو آورند، لبخند بر لب ميبخشند و ملتمس دعا ميشوند و او كه طالب بخشش بوده را نيز با دعاي خير خود بدرقه ميكنند اما در عرصه سياست ماجرا فرق ميكند، در اين ميان هر چند در توان ما نيست پرسش از احمدينژاد و جنتي، اما ميشود از احمد توكلي پرسيد كه راستي رسم مسلماني چنين است كه روزي چنان بر طبل بيآبرويي و رسوايي مسلماني بكوبيد و او را جاسوس و مزدور و وطنفروش معرفي كنيد و فردا با طلب عفو ماجرا را ختم به خير كنيد؟
آن شخص باصطلاح انسانی! که این مقاله را نوشته است درک این را نمی کند که آن زمانی که مجلس و دولت در اختیار جناح مشارکت و دوم خرداد قرار داشت به تمام مقدسات مذهبی مردم توهین شد و اسلام را آنطوری که خواستد معرفی کردند نه آنطور که بود و نقل روزنامه های دوم خردادی و جناحهای ضد دین و ضد انقلاب توهین به علما و روحانیون انقلابی بود مخصوصا حضرت آیت الله مصباح یزدی در نوک این پیکان قرار داشتند فقط به جرم اینکه اسلام ناب محمدی و اسلامی را که علمای دین از زمان امام صادق علیه السلام در نگه داری آن کوشیده اند را به مردم معرفی کرده بود این افراد هم در همان مسیر غلط قرار داشتند.
حالا دیده اند توهین ها و تهمتها به دولت وشورای نگهبان به حد اعلای خود رسید و دیگر جایی برای توهین باقی نمانده است دست روی اعتقادات مذهبی و اسلامی رئیس جمهور و دبیر شورای نگهبان گذاشته اند. البته چون چنین کارهایی برایشان معنا ومفهومی ندارد و کشش مغزی آنها در آن حد نیست که بفهمند یعنی چه می خواهند این گونه کارها را نقد کنند.